Zapraszamy na kolejne spotkanie Kręgu Biblijnego, które odbędzie się 21 lutego br. o godz. 19, po zakończeniu wieczornej Mszy św., na parterze domu parafialnego. Spotkanie poświęcone będzie dyskusji na temat pierwszych czterech rozdziałów Ewangelii wg św. Marka.

Tematem naszego poprzedniego, styczniowego, spotkania były „Władza i posłuszeństwo władzy wg. Pisma świętego”. Prezentujemy główne tezy tego spotkania:

Bóg, stwórca świata i wszelkich bytów, ma nad nimi niepodzielną władzę.

W ręku Pana są rządy na ziemi, w swoim czasie wzbudzi On dla niej odpowiedniego władcę. (Syr 10,4) 

Stwarzając człowieka, stworzył go jako istotę społeczną. Aby zapewnić w społeczności porządek i ład ustanowił w niej hierarchię władzy, której jest jedynym zwierzchnikiem i prawodawcą.

Każdy niech będzie poddany władzom, sprawującym rządy nad innymi. Nie ma bowiem władzy, która by nie pochodziła od Boga, a te, które są, zostały ustanowione przez Boga. Kto więc przeciwstawia się władzy – przeciwstawia się porządkowi Bożemu. Ci zaś, którzy się przeciwstawili, ściągną na siebie wyrok potępienia. Albowiem rządzący nie są postrachem dla uczynku dobrego, ale dla złego. A chcesz nie bać się władzy? Czyń dobrze, a otrzymasz od niej pochwałę. Jest ona bowiem dla ciebie narzędziem Boga, prowadzącym ku dobremu. Jeżeli jednak czynisz źle, lękaj się, bo nie na próżno nosi miecz. Jest bowiem narzędziem Boga do wymierzenia sprawiedliwej kary temu, który czyni źle. Należy więc jej się poddać nie tylko ze względu na karę, ale ze względu na sumienie. Z tego samego też powodu płacicie podatki. Bo ci, którzy się tym zajmują, z woli Boga pełnią swój urząd. Oddajcie każdemu to, co mu się należy: komu podatek – podatek, komu cło – cło, komu uległość – uległość, komu cześć – cześć. (Rz 13,1-7) 

Sprawowana przez ludzi władza jest ograniczona i tymczasowa. Każdy człowiek bez wyjątku podlega jakiejś władzy oraz sam sprawuje jakąś władzę jako przełożony, współmałżonek, rodzic, w strukturach społecznych itp. Nawet pozornie najmniej znaczący człowiek ma władzę przebaczenia krzywdy lub przekleństwa, na które Bóg nie pozostaje obojętny.

Nie odwracaj oka od proszącego i nie dawaj człowiekowi sposobności, aby cię przeklinał. Gdy bowiem przeklnie cię w gorzkości duszy, Ten, co go stworzył, wysłucha jego życzenia. (Syr 4,5-6) 

Zgodnie z Bożym zamysłem, władza powinna być służbą bliźniemu, prowadzącą ku dobru, służącą  zbawieniu, i zapewniającą bezpieczeństwo. Niestety, sposób jej sprawowania  przez ludzi często nie jest zgodny z Jego wolą.

A Jezus przywołał ich do siebie i rzekł: Wiecie, że władcy narodów uciskają je, a wielcy dają im odczuć swą władzę. Nie tak będzie u was. Lecz kto by między wami chciał stać się wielkim, niech będzie waszym sługą. A kto by chciał być pierwszym między wami, niech będzie niewolnikiem waszym, na wzór Syna Człowieczego, który nie przyszedł, aby Mu służono, lecz aby służyć i dać swoje życie na okup za wielu. (Mt 20,25-28)

Jezus nie neguje narzuconej Izraelowi władzy Cezara.

Pokażcie Mi monetę podatkową! Przynieśli Mu denara. On ich zapytał: Czyj jest ten obraz i napis? Odpowiedzieli: Cezara. Wówczas rzekł do nich: Oddajcie więc Cezarowi to, co należy do Cezara, a Bogu to, co należy do Boga. (Mt 22,19-21)

Odnosi się również z szacunkiem do narzuconej władzy Piłata, rzymskiego okupanta, mającego na sumieniu wiele okrucieństw. Zaznacza jednak, że jego władza też jest ograniczona.

Rzekł więc Piłat do Niego: Nie chcesz mówić ze mną? Czy nie wiesz, że mam władzę uwolnić Ciebie i mam władzą Ciebie ukrzyżować? Jezus odpowiedział: Nie miałbyś żadnej władzy nade Mną, gdyby ci jej nie dano z góry. Dlatego większy grzech ma ten, który Mnie wydał tobie. (J 19,10-11)

Wymaganie szacunku wobec władzy, wykonywanie jej słusznych poleceń kierowane jest do wszystkich członków ludzkiej społeczności.

Bądźcie poddani każdej ludzkiej zwierzchności ze względu na Pana: czy to królowi jako mającemu władzę, czy to namiestnikom jako przez niego posłanym celem karania złoczyńców, udzielania zaś pochwały tym, którzy dobrze czynią. Taka bowiem jest wola Boża, abyście przez dobre uczynki zmusili do milczenia niewiedzę ludzi głupich. Jak ludzie wolni postępujcie, nie jak ci, dla których wolność jest usprawiedliwieniem zła, ale jak niewolnicy Boga. Wszystkich szanujcie, braci miłujcie, Boga się bójcie, czcijcie króla! (1P 2,13-17)

Szacunek I posłuszeństwo należy się również władzy surowej i nie zawsze sprawiedliwej.

Niewolnicy! Z całą bojaźnią bądźcie poddani panom nie tylko dobrym i łagodnym, ale również surowym. (1P 2,18)

Posłuszeństwo wobec władzy kończy się, jeśli usiłuje ona naruszać prawo Boże. W takich przypadkach uczeń Chrystusa musi odmówić wykonania sprzecznych z wolą i prawem Bożym nakazów nawet narażając się na konsekwencje tego nieposłuszeństwa.

Przyprowadziwszy ich stawili przed Sanhedrynem, a arcykapłan zapytał: Zakazaliśmy wam surowo, abyście nie nauczali w to imię, a oto napełniliście Jerozolimę waszą nauką i chcecie ściągnąć na nas krew tego Człowieka? Trzeba bardziej słuchać Boga niż ludzi – odpowiedział Piotr i Apostołowie. (Dz 5,27-29)

Pismo święte zaleca modlitwę za sprawujących wszelką władzę aby właściwie wypełniali wynikające z niej obowiązki.

Zalecam więc przede wszystkim, by prośby, modlitwy, wspólne błagania, dziękczynienia odprawiane były za wszystkich ludzi: za królów i za wszystkich sprawujących władze, abyśmy mogli prowadzić życie ciche i spokojne z całą pobożnością i godnością. Jest to bowiem rzecz dobra i miła w oczach Zbawiciela naszego, Boga, który pragnie, by wszyscy ludzie zostali zbawieni i doszli do poznania prawdy. (1Tym 2,1-4)