Zapraszamy na spotkanie Kręgu Biblijnego, na parterze domu parafialnego w czwartek 19 marca br. o godz. 19 (po wieczornej Mszy św.).

Tematem spotkania będą rozdziały V i ew. następne Ewangelii wg św. Jana.

Będziemy dyskutować na temat cudownych uzdrowień i różnych reakcji ich świadków oraz źródłach i skutkach niewiary.

Tematem naszego ostatniego spotkania w lutym był rozdział IV Ewangelii wg św. Jana.

Głównym tematem naszych rozważań był opis spotkania przy studni Jakubowej i rozmowy Pana Jezusa z Samarytanką. Samarytanie byli potomkami ludności napływowej, osiedlonej przez Asyryjczyków po opanowaniu Północnego Królestwa Izraela i wysiedleniu większości jego żydowskich mieszkańców, zmieszanej z nielicznymi Żydami, którym udało się przetrwać na tym terytorium. Przyjęli oni wiarę żydowską w Jedynego Boga, jednak rodowici Żydzi nie widzieli w nich współwyznawców, uważali za obcych, traktowali wrogo i nie utrzymywali z nimi żadnych kontaktów. Kobietę, z którą Pan Jezus nawiązał przy studni rozmowę, trudno zaliczyć do osób gorliwie przestrzegających Prawa. Jak wynikało z rozmowy, jej życie rodzinne było mocno zagmatwane. Jednak to właśnie jej Pan Jezus po raz pierwszy otwarcie wyjawił swoją mesjańską godność i zapowiedział nadchodzące czasy mesjańskie a słowa te przyjęła ona ze zrozumieniem i wiarą. Nie ograniczyła się jednak do tego. Śpiesznie podzieliła się tą wiadomością z pozostałymi mieszkańcami samarytańskiej miejscowości a na podstawie jej świadectwa wielu mieszkańców uwierzyło w mesjańską godność Jezusa, wysłuchało Jego nauki i uznało, że On naprawdę jest Zbawicielem świata.

Wydaje się, że scena spotkania z Samarytanką nie bez powodu umieszczona została przez św. Jana bezpośrednio po opisie spotkania z Nikodemem. Obie sceny tworzą wyraźny kontrast. Nikodem, ortodoksyjny Żyd, przedstawiciel Narodu do którego w pierwszym rzędzie przychodzi Jezus, nie rozumie i nie przyjmuje Jego nauki. Samarytanka, należąca do grupy traktowanej przez Żydów jako obca i niegodna uznawania  za współwyznawców, rozpoznaje w Nim oczekiwanego Chrystusa i zachęca innych do poznania i wysłuchania Go.

Mogło by się wydawać, że Naród Wybrany nie rozpoznając przychodzącego Zbawiciela zaprzeczył swojemu specjalnemu posłannictwu. Jednak w rozmowie z Samarytanką i później z uczniami, Pan Jezus wyraźnie podkreśla, że zbawienie pochodzi od Żydów, że wszyscy przyjmujący Jego naukę i mający w tym zbawieniu udział, korzystają z owocu wielowiekowych trudów, wytrwałości i wiary Narodu Wybranego i jego Proroków.